برای این منظور آنها چسب مخصوص نقاشی را به صورت چهارخانه روی تمام دیوار چسباندند. سپس دو لایه از رنگ رسانا روی آن زدند تا شبکه ای الماس مانند از الکترودها در سطح  دیوار به وجود آید.

سپس چسب ها را از دیوار کندند و الکترودها همچنان به یکدیگر متصل ماندند و در نهایت دیوار را با لایه ای از رنگ لاتکس برای محافظت و زیبایی پوشاندند. روی آن نیز یک صفحه حسگر معمول نصب کردند. آزمایش های محققان نشان داد این شبکه الماس مانند الگوی الکترود عملکرد موثری دارد.

به دو شیوه می توان از این دیوار استفاده کرد. نخست به عنوان یک صفحه لمسی. در این وضعیت هرزمان کسی دیوار را لمس کند، انگشتان و دست او حوزه الکترواستاتیک دیوار را به می ریزد. بنابراین می توان از آن به عنوان کلید چراغ های اتاق یاکنترل ترموستات استفاده کرد.

همچنین اگر کاربر به دیوار نزدیک باشد، این سیستم می تواند حرکات آنها را درک کند.

 مورد استفاده دیگر یک حسگر الکترومغناطیس بزرگ است. در این شیوه دیوار به عنوان یک آنتن بزرگ عمل می کند که سروصدای الکترومغناطیس را از دستگاه های الکترونیکی روشن در اتاق را جمع آوری می کند. چون دستگاه های مختلف سروصدای الکترومغناطیسی متمایزی دارند، این سیستم ظرفیت شناسایی دستگاه های مختلف را دارد.