"استیو وانس"(Steve Vance)، دانشمند سیاره‌شناس "آزمایشگاه پیش‌رانش جت"(JPL) ناسا، بیش از دو سال توجه خود را بر پژوهش درباره اقیانوس‌ها متمرکز کرد. او برای محاسبه تقریبی مقدار آب موجود، به گردآوری آمار تراکم یخ و عمق اقیانوس‌های سراسر منظومه شمسی پرداخت.

تصویر زیر، با استفاده از داده‌های پژوهش وانس و منابع دیگر فراهم شده تا مقدار احتمالی آب مایع را روی 9 جهان اقیانوسی شناخته شده از جمله زمین نشان دهد. میزان آب در این تصویر، با واحد "زتالیتر"(ZL) نشان داده شده که معادل 1,000,000,000,000,000,000,000 لیتر یا یک میلیارد کیلومتر مکعب است.

به گفته "اداره ملی اقیانوسی و جوی" (NOAA) در آمریکا، زمین، حدود 1.335 زتالیتر آب را شامل می‌شود.

طبقه‌بندی سیارات، براساس میزان آب موجود در هرکدام، به این ترتیب است: " انسلادوس"(Enceladus) از قمرهای زحل، "تریتون"(Triton) بزرگترین قمر نپتون، " دیونه"(Dione) قمر طبیعی کیوان، پلوتو، زمین، قمر اروپا، " کالیستو" (Callisto) قمر طبیعی مشتری، "تایتان"(Titan) بزرگترین قمر زحل و " گانیمد"(Ganymede) از قمرهای مشتری و بزرگترین قمر در منظومه شمسی.

اخیرا ناسا، برای نقشه‌برداری از قمر اروپا، ماموریتی را به سوی این ماه یخی آغاز کرده است. انتظار می‌رود کاوشگر موسوم به "Europa Clipper"، بین سال‌های 2022 تا 2025 به فضا پرتاب شود. این کاوشگر به دانشمندان کمک می‌کند، اندازه اقیانوس قمر "اروپا" را حدس بزنند و آب‌ آن را مزمزه و بو کنند.

آژانس فضایی اروپا نیز در حال برنامه‌ریزی ماموریتی مشابه موسوم به "جستجوگر قمرهای یخی مشتری" (JUICE) است که شاید در سال 2022 به فضا پرتاب شود و در سال 2030 به مشتری برسد.