به گزارش ایرنا از پایگاه خبری تلگرام، محققان بر اساس منظومه Kepler 35 مدلی را ساختند که در آن تنها سیاره این منظومه با سیاره‌ای به اندازه زمین جایگزین شده است. در این منظومه دو ستاره و یک سیاره به نام Kepler 35 b وجود دارد که اندازه آن هشت برابر زمین است. سپس با استفاده از این مدل وضعیت اتمسفر یک سیاره سنگی را که تحت تاثیر دو ستاره با شرایط Kepler 35A و B باشد، پیش‌بینی کردند.

 در بررسی احتمال وجود حیات در منظومه‌هایی که دارای دو ستاره هستند، باید عوامل بیشتری مورد بررسی قرار گیرند؛ سیاره مورد بررسی تحت تاثیر جاذبه دو ستاره قرار دارد که دور یکدیگر گردش می‌کنند بنابراین مدار ستاره، حلقوی نیست.

 احتمال حیات به معنای وجود دائمی آب مایع روی یک سیاره است. فاصله نزدیک یا دور به یک ستاره منجر به تبخیر یا یخ زدن آب موجود در سطح سیاره می‌شود.

 در این تحقیقات مشخص شد سیاره‌ای که در حاشیه خارجی منطقه قابل سکونت منظومه Kepler 35 قرار داشته باشد، مقدار بسیار اندکی بخار آب دارد و وضعیت جوی آن بسیار ناپایدار خواهد بود.

 اما اگر سیاره در حاشیه درونی منطقه قابل سکونت آن قرار گیرد، مقدار بخار آب موجود در جو سیاره بسیار بیشتر و وضعیت جوی پایدارتر خواهد بود. چنین سیاره‌ای دارای مقداری ابر است و امکان مشاهده هر دو ستاره در آسمان آن وجود دارد.

 گزارش کامل این تحقیقات در نشریه Nature Communications منتشر شده است.